قالبگیری در دندانپزشکی

قالبگیری دندان و دهان و فک با هدف های مختلفی انجام  می شود که در بسیاری از درمانهای دندانپزشکی امری ضروری می باشد.

قالبگیری به منظور گرفتن الگوی کامل از شکل فک و دهان وتشخیص شرایط دندان بیمار گرفته می شود.

دندانپزشکان به کمک لابراتوار دندانپزشکی به درمان بیمار می پردازند. لابراتوار برای ساخت قالب مورد نیاز، به اطلاعات دقیقی از وضعیت دهان و دندان بیمار نیاز دارد، بنابراین در ابتدا دندانپزشک، قالبی کپی از دندان های بیمار تهیه کرده و آن را برای ساخت قالب مورد نظر به لابراتوار ارسال می کند.

موارد استفاده از قالبگیری در دندانپزشکی چیست؟

1. ساخت دندان مصنوعی
2. ساخت روکش دندان
3. ساخت لمینیت دندان
4. ساخت ابزارهای ارتودنسی مثل فضا نگهدارنده
5. ساخت تری های سفارشی مانند سفید کردن دندان
6. ونیرهای کامپوزیت
7. ساخت بریج دندانی 
8. آنالیز ارتباط فک ها
9. ساخت نایت گارد

---

جهت خرید مواد قالبگیری کلیک کنید.

---

 

انواع قالبگیری

بعد از انتخاب مواد قالبگیری در دندانپزشکی در دو مرحله فرایند قالبگیری انجام می شود:

•  قالبگیری اولیه: این نوع قالبگیری برای تشخیص مدل درمان و سابقه درمان، ارتودنسی، روکش موقت، تری های اختصاصی، مدل تشخیص به کار گرفته می شود.
•  قالبگیری نهایی: در قالبگیری نهایی که به طور کامل جزییات بافت دندان قابل درک است تکنسین لابراتوار می تواند اقدامات مربوطه را با توجه به نتایج مشخص شده انجام دهد.
• ثبت اکلوزال (بایت): در زمان بستن دندان ها، رابطه اکلوزالی دندان های ماگزیلاری و فک پایین را تولید می کند.

انواع روش های قالبگیری دندان

قالبگیری به روش اپتیکال و دیجیتالی:برخی از مراکز دندانپزشکی، به کمک تجهیزات پیشرفته قادر به قالب گیری دندان می باشند. برای این کار از یک دوربین کوچک داخلی دهانی که به عصا شباهت دارد، استفاده می شود. از دندان های بیمار تصویری به دست می آید که به کمک نرم افزار مخصوص به شکل دیجیتالی آنالیز شده و بر اساس آن قالب مورد نظر ساخته می شود.

قالبگیری به روش سنتی: در این روش، دندانپزشک با کمک خمیر های مخصوصی قالب کپی از دندان ها تهیه می کند. ابتدا دندان ها شسته شده و بعد کاملا خشک می شوند. در ادامه دندانپزشک نخ زیر لثه ای با قطر کوچک را دور دندان ها قرار داده تا ساختار و بافت دندان ها را نگه دارد. پس از اینکه نخ زیر لثه ای برداشته شد، معمولا مدتی زمان می برد تا بافت های لثه ای به عقب برگردند.

بعد از آن دندانپزشک مقداری از مواد قالب گیری را روی دندان قرار داده و یک تری را روی دندان ها قرار می دهد و اجازه می دهد تا چند دقیقه این مواد روی دندان بمانند. زمانی که مواد قالب گیری به شکل یک واحد پیوسته در آمد، دندانپزشک آن را از دندان خارج می کند که در این هنگام قالبی کپی از دندان ها به وجود آمده است. در ادامه این قالب کپی به لابراتوار دندانپزشکی ارسال می شود تا قالب اصلی مورد نظر ساخته شود.

نحوه انجام قالبگیری دندان به چه شکل است؟

برای قالبگیری دندان از آلژینات و تری مخصوص استفاده می شود.آلژینات پودری می باشد که با آب آن را مخلوط می کنند که حالت خمیری به خود بگیرد. این خمیر در تری ریخته می شود و در دهان بیمار قرار می گیرد، که ابتدا از فک بالا سپس فک پایین قالبگیری می شود و طعم آن ممکن است بیمار را کمی اذیت کند.

زمانی که خمیر سفت شد آن را از دهان خارج می کنند و زمانی که آلژینات سفت شد شکل دندان و فک را به خود می گیرد. بعد از انجام این قالبگیری، گچ یا خمیر مخصوص درون اینقالب می ریزند و قالبی که به آن کست می گویند برایآزمایشگاه ساخته می شود.

معمولا آزمایشگاه ابزار مورد نیاز را در دو هفته می سازد.

---

برای مشاهده و خرید انواع تری کلیک کنید.

---

انواع مواد قالبگیری در دندانپزشکی

انواع مختلفی از مواد قالبگیری در دندانپزشکی مورد استفاده است. ولی مهمترین آنها:

1. پلی سولفید: این ماده بوی بسیار بد و شدیدی دارد.
2. پلی اتر: این ماده سختی و پایداری مطلوبی دارد، همچنین بو و طعم آن قابل قبول می باشد.
3. سیلیکون افزایشی: این ماده در سطح کارتریج تهیه شده و سختی و پایداری آن در سطح عالی می باشد. همچنین بو و طعم ان قابل قبول می باشد.
4. سیلیکون غیر افزایشی یا تراکمی: این ماده دارای سختی و پایداری متوسط و دارای بو و طعم قابل قبول می باشد.
5. الاستومری: این نوع مواد امروزه بسیار مورد توجه قرار گرفته است. مواد الاستومری به صورت خود به خود سفت می شوند و خاصیت الاستیک دارند. این مواد به دو صورت کاتالیزور و base در بازار موجود می باشند.

مواد قالبگیری

در همه این مواد فاکتورهای موثر بسیاری موجود است که سبب انتخاب آنها می گردد. از جمله مهمترین فاکتورها می توان به مخلوط کردن اشاره نمود اگر زمان اختلاط بیشتر و طولانی باشد در این صورت به آسانی سست شدن اتفاق می افتد.

بعد از انتخاب نوع مواد قالبگیری در دندانپزشکی نکات مهمی برای تشکیل قالب باید در نظر گرفته شود. از جمله نسبت آب به پودر باید به گونه ای تنظیم گردد که آب کمتری مورد استفاده قرار بگیرد تا زمانset  شدن سریع اتفاق بیفتد. مرطوب بودن هوا نقش بسیاری در زمان set شدن دارد به گونه ای که در هوای مرطوب احتمال جذب آب وجود دارد که در اثر آن set  شدن به آرامی انجام می شود.

دمای آب به کار رفته نیز برای مخلوط شدن به پودر ماده قالبگیری بسیار مهم است معمولا توصیه می شود برای نتایج بهتر آب در دمای ۲۵ درجه یا دمای اتاق باشد. هرچه آب به کار رفته برای فرایند مخلوط گرمتر باشد سریعتر سست می شود به همین دلیل گرمتر از دمای ۷۰ درجه به هیچ وجه توصیه نمی شود. نوع گچ انتخابی نیز می تواند زمان set شدن را تحت تاثیر قرار دهد.

مواد قالبگیری این امکان را به دندانپزشک می دهد که بتواند به طور دقیق دندان و بافت های اطراف آن را مورد بررسی قرار دهد زیرا این نوع مواد می توانند به طور دقیق جزییات داخل دندان را ثبت کنند. قالبگیری به دو صورت می باشد که در حالت ابتدا نگاره منفی از دندان و بافت های اطراف آن می باشد و با به کار گیری گچ ریخته گری می توان نگاره مثبت از دندان و ساختار اطراف آن به دست آورد؛ که از این نوع مدل به عنوان کست یاد می شود.